W mediach od kilku dni międli się po raz n-ty „obyczajowy skandal” z udziałem księży. Obyczajowo to już niemal standard, ale przy okazji warto zwrócić uwagę – zwłaszcza progresywnym autorom i autorkom – na tak przecież dla nich ważną kwestię językową, a konkretnie na uporczywe używanie terminu „męska prostytutka”
Polska telewizja publiczna bardzo dba o swoją „katolickość”, transmitując coniedzielne msze, emitując filmy i programy publicystyczne o tematyce religijnej. Jej doniedawny prezes, Jacek Kurski, swoje zaślubiny z Joanną Klimek, dziennikarką TVP, przypieczętował w łagiewnickim Sanktuatium Bożego Miłosierdzia, na co potrzebna była zgoda samego metropolity krakowskiego, abpa Marka Jędraszewskiego.
Dla nikogo nie jest tajemnicą, że papież Franciszek nie cieszy się poważaniem wśród konserwatywnych katolików. Nie tylko w Polsce, ale u nas szczególnie – z uwagi na przypisywaną mu “dewojtylizację” Kościoła. Tzw. katolicy otwarci, a nawet lewicowi ateiści, dotychczas stali za nim murem, który to mur mocno nadkruszyły kontrowersyjne wypowiedzi Pontifa na temat wojny w Ukrainie (zwłaszcza niesławne: “Wszyscy jesteśmy winni”).
Tym razem serial z udziałem Małgorzaty Kożuchowkiej. Nie chodzi o “M jak miłość” ani żadną inną produkcję telewizyjną, lecz o ciągnący się od lat medialny szum wokół jej osoby. Kożuchowska bowiem wpisała się w polsko-polską wojnę światopoglądową swoim prywatnym i zawodowym zaangażowaniem w życie i działalność Kościoła, czego nie mogą jej darować zarówno pomponikowi publicyści, jak i antykościelnie nastawieni telewidzowie.
Plażowy sezon w pełni, więc, jak co roku w mediach trwa antyparawanowa kampania, dokumentowana odpowiednio dobranymi zdjęciami zatłoczonych polskich plaż. Nie widać na nich skrawka wolnego miejsca między parawanami, chociaż ze sporej liczby kąpiących się można wnioskować, że ruch w obie strony (do wody i z wody) jest całkiem możliwy, a nieparawanowi po kąpieli nie muszą schnąć na stojąco.
Nagroda Nobla dla Olgi Tokarczuk wciąż stoi kością w gardle jej ultraprawicowym nienawistnikom. Po Rafale Ziemkiewiczu, który nagrody dla “ulubienicy zachodnich salonów” pogratulował… sobie (odsyłam do mojego wcześniejszego wpisu), oryginalnością “pochwał” zabłysnęła na Facebooku telewizyjna literaturoznawczyni (z programu “Do dzieła” w TVP Kultura) – dr. Justyna Melonowska, odpowiadając jednej z uczestniczek burzliwej pod wpisem dyskusji (załączam zrzuty z ekranu na wypadek, gdyby wpis został przez Autorkę usunięty):
Rozumiem, że sportowe sukcesy rodaków to rzecz święta i godna wyeksponowania na czołówkach codziennych gazet. Ale to, co medialnie towarzyszy tenisowym sukcesom Igi Świątek, zakrawa na jakieś nuworyszowskie szaleństwo.
Nie jestem praktykującą katoliczką, ale powoli zaczynam mieć dość antykościelnej gorączki w mediach. Podkreślam słowo “gorączki”, bo nie chodzi mi o uzasadnione protesty po rzetelnych śledztwach dziennikarskich ani o doniesienia o kolejnych apostazjach czy odejściach z tzw. stanu duchownego. To są akurat społecznie ważne doniesienia w kraju uważanym za europejski bastion katolicyzmu.
O tym, że nagoda Nobla dla Olgi Tokarczuk była solą w oku dla części (sporej) prawicowych działaczy i publicystów, przypominać nie trzeba. Sami to robią w miarę, jak tej “soli” przybywa wraz z każdym kolejnym wyróżnieniem dla nieprawomyślnej Pisarki. Ostatnio “sól” znów się pojawiła w postaci zapowiedzianego na połowę czerwca wręczenia jej prestiżowej Nagrody Doskonałości Literackiej.
Na stronie internetowej rynekzdrowia.pl ukazał się komunikat zatytułowany: Relikwie „z kości” św. Faustyny trafiły do szpitala w Kielcach. Mają nieść ulgę chorym. Jak poinformował dyrektor tej leczniczej placówki, prof. Stanisław Góźdź: W naszym szpitalu jest wiele gabinetów, ale najważniejszym z nich jest oczywiście „gabinet szefa”, czyli kaplica. Czytaj dalej
¡ale seriale! 